Η vegan ή αυστηρά χορτοφαγική διατροφή είναι το βασικότερο ίσως κομμάτι του βιγκανισμού. Το να έχεις επιλέξει να είσαι vegan είναι μια ηθική επιλογή, πρόκειται για τρόπο ζωής που δεν περιορίζεται στην διατροφή και μόνο. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, οι τομείς της ζωής ενός vegan ατόμου επηρεάζονται από αυτή του την επιλογή, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί εμπόδιο επειδή ακριβώς πρόκειται για επιλογή και όχι καταναγκαστική ενέργεια.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν δυσκολίες στην μετάβαση και μετέπειτα στην καθημερινότητα ενός vegan, και πολλές από αυτές έχουν να κάνουν με το φαγητό και την διατροφή.
Οι περισσότερες κοινωνίες, χώρες και φυλές κεντρίζουν τις παραδόσεις και την κουλτούρα τους και μέσα από το φαγητό, όχι μόνο ως απαραίτητο για την επιβίωση αλλά και ως μέσο κοινωνικοποίησης. Οι κουζίνα ενός λαού αποτελεί μέρος της πολιτισμικής του κληρονομιάς, σημάδι των κακουχιών που έχει περάσει αλλά και των νικών που μεταβιβάζει από γενιά σε γενιά.
Για πολλούς και διάφορους λόγους η πλειοψηφία των κουζινών του κόσμου απαρτίζεται από ζωικά προϊόντα, χωρίς η Ελλάδα να αποτελεί εξαίρεση, παρά την πληθώρα της σε χορτοφαγικά πιάτα, είτε για λόγους θρησκευτικούς είτε κατ’ανάγκη λόγω των δυσκολιών που έχουν βιώσει οι πρόγονοι μας.
Η επιλογή της εξαίρεσης ζώων και ζωικών προϊόντων από την διατροφή μας δεν σημαίνει και την απάρνηση της παράδοσης και της γαστρονομικής μας κληρονομιάς. Πιάτα με τα οποία μεγαλώσαμε σε εθνικό αλλά και πολύ προσωπικό, τοπικό ή «σπιτικό» επίπεδο δεν είναι απαραίτητα φυσικό και επόμενο ότι δεν θα τα ξαναγευτούμε ποτέ, δεν θα τα ξαναμαγειρέψουμε για οικογένεια, γνωστούς και φίλους, και σίγουρα δεν είναι κατακριτέο να μας λείπουν γευστικά.
Η ανοδική πορεία στην διασημότητα του βιγκανισμού έχει πολλά καλά, ένα από αυτά δεν μπορεί να μην είναι η μεγάλη γκάμα που δημιουργείται στην αγορά σε υποκατάστατα κρέατος, ψαριού και γαλακτοκομικών. Προϊόντα που θυμίζουν τις γεύσεις με τις οποίες μεγαλώσαμε χωρίς την εκμετάλλευση και κακομεταχείριση που απαρνηθήκαμε.
Τα φυτικά υποκατάστατα ζωικών τροφών είναι εξαιρετικές επιλογές για ανθρώπους που κάνουν την μετάβαση στην ακραιφνή χορτοφαγία, αλλά δεν περιορίζονται εκεί. Η κατανάλωση τους δεν καθιστά έναν χρόνια χορτοφάγο λιγότερο πιστό στην επιλογή και την ηθική του. Είναι απόλυτα λογικό να μας λείπουν κάποιες γεύσεις και απόλυτα σεβαστό να θελουμε να τις μιμούμαστε στα φαγητά μας, αλλά και το αντίστροφο.
Δεν είναι απαραίτητα, δεν είναι όμως και απαγορευμένα.
Δεν είναι η πιο διατροφική επιλογή, δεν είναι όμως και το τέλος του κόσμου.
Είτε τα φτιάχνουμε μόνοι μας είτε παίρνουμε τα τυποποιημένα του εμπορίου, είτε το κάνουμε στην αρχή της μετάβασης είτε τα χρησιμοποιούμε ακόμη χρόνια μετά η ουσία είναι μία, επιλέγουμε συνειδητά κάτι που δεν προκαλεί πόνο, εκμετάλλευση και θάνατο στα ζώα, και αυτό είναι το πιο, αν όχι μόνο, σημαντικό πράγμα που πρέπει να σκεφτόμαστε όταν πρόκειται για την συζήτηση στα υποκατάστατα ζωικών προϊόντων.
